Michał Urbaniak nie żyje. Gigant jazzu znad Wisły, którego docenił świat

– Był muzykiem absolutnie światowego formatu, ale pochodził znad Wisły, co miało ogromne znaczenie dla tego, jak długo musiał walczyć o swoje miejsce w historii – podkreśla Szczerbakow.

Michał Urbaniak przeszedł do historii jako jedyny polski muzyk, który współpracował studyjnie z Milesem Davisem, jednym z największych wizjonerów jazzu XX wieku. Udział Urbaniaka w nagraniu albumu „Tutu” był symbolicznym potwierdzeniem jego pozycji w światowej elicie muzyków jazzowych.

Jednak Davis nie był jedynym artystą, który dostrzegł talent polskiego skrzypka. Od lat 70. Urbaniak na stałe funkcjonował na amerykańskiej scenie muzycznej, nagrywając i koncertując z takimi postaciami jak Quincy Jones, Herbie Hancock, Joe Zawinul, Billy Cobham czy Stéphane Grappelli.

Był współtwórcą i jednym z głównych kreatorów nurtu fusion, łączącego jazz z funkiem, rockiem i elektroniką.

Mimo ogromnych sukcesów i międzynarodowej sławy, Urbaniak pozostawał człowiekiem niezwykle otwartym i serdecznym. Jak wspominają jego współpracownicy, rozmowy z nim były wolne od gwiazdorskiej pozy czy mentorskości.

– Uderzająca była jego pokora, gotowość do współpracy z młodymi muzykami i autentyczna radość z rozmów o muzyce – bez zadęcia, bez dystansu – wspomina Jerzy Szczerbakow.

Urbaniak był również pionierem technologii instrumentalnej. Jako pierwszy skrzypek na świecie zaprojektował i grał na pięciostrunowych skrzypcach, poszerzających możliwości brzmieniowe instrumentu. Był autorem i aranżerem projektów takich jak „Urbanator”, „Urbanizer”, „UrbSymphony”, „Fusion” czy „Jazz Legends”.

Występował na najważniejszych festiwalach jazzowych globu, a w 1971 roku zdobył Grand Prix festiwalu w Montreuxdla najlepszego solisty. Jego nazwisko znalazło się również na pierwszym miejscu prestiżowego rankingu magazynu „Down Beat” w aż pięciu kategoriach w 1992 roku.

Michał Urbaniak był także cenionym kompozytorem muzyki filmowej. Za ścieżki dźwiękowe do filmów „Dług”, „Pożegnanie Jesieni” oraz „Eden” otrzymał główne nagrody na Festiwalu Filmowym w Gdyni. W 2016 roku uhonorowano go Złotym Fryderykiem za całokształt działalności artystycznej.

Odszedł artysta kompletny – innowator, wizjoner i człowiek, który polski jazz wyniósł na światowe sceny. Jego muzyka pozostanie żywa, tak jak pamięć o nim wśród kolejnych pokoleń muzyków i słuchaczy.