PiS powtarza schemat „Murem za”. Po Wąsiku – Obajtek i Ziobro. Premier obnaża skalę manipulacji

To kolejny przykład strategii Prawa i Sprawiedliwości, które zamiast dystansować się od polityków mających problemy z prawem, organizuje im publiczne wsparcie. Hasła o „represjach politycznych” i „nagonce” mają budować poczucie oblężonej twierdzy wśród twardego elektoratu partii.

W sobotnim wpisie Jarosław Kaczyński stanął w obronie Daniela Obajtka, nazywając go „najwybitniejszym polskim menedżerem”. Według prezesa PiS, były szef Orlenu jest „atakowany za sukces”, jakim miało być przekształcenie koncernu w multienergetyczny gigant.

Kaczyński oskarżył obecny rząd o „niszczenie gospodarki”, „grupowe zwolnienia i brak inwestycji”, wzywając sympatyków partii do udziału w proteście przed siedzibą Prokuratury Regionalnej w Warszawie. W jego ocenie przesłuchanie Obajtka to przejaw „politycznych represji”.

Na te słowa szybko odpowiedziało biuro prasowe Orlenu, które stanowczo zdementowało narrację PiS. W oświadczeniu podkreślono, że Obajtek nie jest atakowany za rozwój spółki, lecz za „konkretne działania budzące wątpliwości”.
Wśród nich wymieniono:

• – 14 mld zł zmarnotrawionych na źle zaplanowaną inwestycję w Olefiny,
• – 3,5 mld zł strat podczas tzw. „epidemii awarii dystrybutorów”,
• – 1,6 mld zł przekazane tajemniczym pośrednikom handlu ropą,
• – wykorzystywanie środków spółki do celów prywatnych.

„Po uporządkowaniu sytuacji wartość Orlenu wzrosła o 40 miliardów złotych” – dodał koncern, wyraźnie dystansując się od politycznej obrony swojego byłego prezesa.

Daniel Obajtek w emocjonalnym wpisie stwierdził, że zarzuty wobec niego dotyczą nie nieprawidłowości finansowych, lecz „rzekomego braku nadzoru nad firmą detektywistyczną”, która miała działać w czasie fuzji Orlenu z Lotosem. Jak utrzymuje były prezes, zlecone usługi miały „badać ingerencję obcych wpływów” oraz sprawdzać firmy doradcze współpracujące z ówczesnym ministrem Bartłomiejem Sienkiewiczem.

Obajtek dodał, że jest również „rozliczany za wycofanie z dystrybucji jednego z numerów tygodnika Nie”, który – jak twierdzi – obrażał uczucia religijne katolików.

Akcja „Murem za” nie jest nowym pomysłem. PiS wielokrotnie stosował tę formułę do obrony swoich ludzi.
W styczniu 2024 roku, po skazaniu i osadzeniu Mariusza Kamińskiego i Macieja Wąsika, partia organizowała manifestacje pod hasłem „Solidarni z Kamińskim i Wąsikiem”. W grudniu tego samego roku pojawiły się banery „Solidarni z Romanowskim”, gdy prokuratura wystawiła list gończy za wiceministrem sprawiedliwości, Marcinem Romanowskim, podejrzanym o defraudację środków z Funduszu Sprawiedliwości.
W ostatnich tygodniach z kolei widoczne były billboardy z napisem „Murem za Ziobrą”, a w internecie trwa kampania „Murem za Michałem Wosiem”, który ma zarzuty dotyczące zakupu systemu Pegasus.

Powtarzające się akcje solidarnościowe PiS ujawniają pewien schemat – zamiast rozliczać nadużycia we własnych szeregach, partia tworzy narrację o politycznym prześladowaniu.

Z perspektywy komunikacji politycznej to próba konsolidacji elektoratu wokół hasła „wszyscy przeciw nam”. Jednak coraz częściej reakcje opinii publicznej wskazują, że Polacy zaczynają mieć dość retoryki oblężenia i oczekują faktów, a nie kolejnych murów zbudowanych z propagandy.