Nowoczesne systemy drogowe. Polska inwestuje w obronę powietrzną i WRE – analiza

Analizując opinie ekspertów, przeprowadziliśmy pogłębioną analizę, by znaleźć odpowiedź na pytanie, czy drony to nowa najskuteczniejsza i najbardziej pożądana broń na polu walki w XXI wieku. 

Na początku konfliktu to Ukraina wprowadziła masowe użycie dronów kamikadze i precyzyjnych systemów bombardujących, co w wielu przypadkach pozwalało powstrzymywać ataki z użyciem sił pancerno-zmechanizowanych przy relatywnie niskim zaangażowaniu piechoty. 

Masowe użycie większych platform przeniosło walkę na poziom strategiczny — zwłaszcza kiedy celem staje się infrastruktura krytyczna. Rosja reagowała stopniowo, tworząc wyspecjalizowane jednostki i rozwijając taktyki; do połowy 2025 r. zdolności obu stron w wielu obszarach zaczęły się wyrównywać.

Na linii frontu najpopularniejsze są proste, mechaniczne zabezpieczenia — siatki na pojazdach czy osłony uniemożliwiające skuteczne zrzucenie ładunku. Ich skuteczność maleje przy ataku masowym, dlatego ważne są systemy elektroniczne. Walkę z dronami ułatwiają systemy walki radioelektronicznej (WRE), które zakłócają łącza sterowania i przekaz obrazu, uniemożliwiając precyzyjne naprowadzanie.

 Jednak doświadczenie pokazuje, że obie strony starają się omijać zakłócenia — między innymi przez użycie sterowania przewodowego (światłowód).

Coraz częściej stosowane są też środki kinetyczne: od strzelb gładkolufowych z nabojami śrutowymi używanych przez piechotę, po szybkostrzelną broń maszynową i krótkodystansowe pociski rakietowe. 

Optymalna taktyka łączy WRE z systemami kinetycznymi — dzięki temu możliwe jest selektywne neutralizowanie celów przy ograniczeniu kosztów i ryzyka dla własnych sił. Popularną alternatywą stają się także drony przechwytujące — prostsze i tańsze w produkcji, co ułatwia ich masowe wdrożenie.

Wprowadzenie algorytmów AI i koncepcji rojów dronów (koordynowanych przez jeden ośrodek decyzyjny) otwiera nowe pole zastosowań — zarówno ofensywnych, jak i defensywnych. Rojowe systemy mogą szybko adaptować się do zakłóceń i prowadzić skoordynowane ataki, co wymusza rozwój bardziej złożonych środków przeciwdziałania.

Incydenty z naruszeniem przestrzeni powietrznej, które dotknęły również Polskę, przyspieszyły prace nad krajowymi i europejskimi rozwiązaniami. Polska rozwija projekty hybrydowe — samobieżne 35 mm systemy przeciwlotnicze czy lekkie systemy oparte na karabinach maszynowych 12,7 mm — oraz współpracuje z przemysłem (np. dostawy systemów antydronowych do partnerów w UE). 

Priorytetem jest połączenie krajowych programów R&D z programami unijnymi, by szybko zwiększyć zdolności produkcyjne i operacyjne.