Liczba chorych na Alzheimera i otępienia w Polsce rośnie w zastraszającym tempie

Szacuje się, że obecnie w Polsce na choroby otępienne cierpi od 600 do nawet 700 tysięcy osób. Ministerstwo Zdrowia przewiduje, że do 2038 roku liczba ta wzrośnie aż do 1,2 miliona. Najczęstszą przyczyną otępienia jest choroba Alzheimera, która dotyka około 360 tysięcy Polaków.

Eksperci wskazują, że głównym czynnikiem wpływającym na tak szybki przyrost zachorowań jest starzenie się społeczeństwa, ale również zanieczyszczenie środowiska, nieprawidłowa dieta i brak aktywności fizycznej.

Zmiany w mózgu związane z Alzheimerem mogą rozwijać się latami, zanim wystąpią pierwsze objawy. Początkowe symptomy bywają subtelne:

• kłopoty z pamięcią,

• trudności w wysławianiu się,

• zmienny nastrój,

• zaburzenia orientacji.

W miarę postępu choroby pacjenci zaczynają mieć trudności w wykonywaniu codziennych czynności, tracą zdolność rozpoznawania bliskich i wymagają stałej opieki.

Dostępne obecnie metody terapii nie leczą choroby, ale mogą spowolnić jej rozwój. Dlatego tak istotne jest, by diagnoza była stawiana jak najwcześniej, a pacjent jak najszybciej otrzymał odpowiednie leczenie.

Neurolodzy apelują o stworzenie jasnych ścieżek diagnostyczno-terapeutycznych – od lekarza rodzinnego aż po specjalistyczną opiekę w ośrodkach zajmujących się chorobami otępiennymi.

Eksperci podkreślają, że bez działań profilaktycznych nie uda się zatrzymać narastającej liczby zachorowań. Do najważniejszych elementów profilaktyki należą:

• aktywność fizyczna,

• zdrowa dieta,

• kontrola chorób współistniejących (m.in. cukrzycy, nadciśnienia, otyłości).

Nie bez znaczenia jest również zwiększenie liczby specjalistów oraz wsparcie psychologiczne i finansowe dla opiekunów osób chorych.

W 2025 roku ruszy Krajowy Program Działań wobec Chorób Otępiennych, który ma obejmować zarówno profilaktykę, jak i lepszą organizację diagnostyki oraz opieki nad pacjentami. Warunkiem jego skuteczności jest jednak odpowiednie finansowanie.

Choroba Alzheimera to nie tylko problem zdrowotny, ale również ogromne wyzwanie społeczne. Opieka nad chorym wymaga ogromnego zaangażowania rodzin, a bez wsparcia systemowego wielu opiekunów pozostaje z tym ciężarem samych.

Eksperci zgodnie podkreślają, że jedynie kompleksowe działania – od edukacji i profilaktyki po opiekę nad pacjentami – mogą ograniczyć skutki tej choroby w przyszłości.